Ο Σοφοκλής (496-406 π.Χ.), από τους μεγαλύτερους τραγικούς ποιητές της Αρχαίας Ελ-λάδας, είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του αθηναϊκού κλασικού ιδεώδους, που ανέδειξε την τραγωδία σε ύψιστο βαθμό αρμονικής τελειότητας. Ως δραματικός ποιητής συνεχίζει και τελειοποιεί το ελληνικό δράμα, όπως το συνέλαβε και το ολοκλήρωσε ο Αισχύλος. Με τις τραγωδίες του, από τις οποίες διασώθηκαν μόνο εφτά, αποκαλύπτει το ηθικό μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης και η δραματική τέχνη, με το μελίρρυτον ύφος και την απόλυτη ψυχολογική ακρίβεια, φτάνει στο απόγειό της. Οι τραγωδίες του, με χαρακτήρα ανθρωπο-κεντρικό, είναι διαχρονικές και επίκαιρες σε κάθε εποχή.
Θεματικοί άξονες
Α. Ο Σοφοκλής και η εποχή του. (Ο αιώνας του Σοφοκλή-Ο αιώνας του Περικλή-Το θέατρο στην αθηναϊκή πολιτεία).
Β. Ο Σοφοκλής ως δραματουργός (Χαρακτηριστικά της δραματικής τέχνης-Ανθρώπινοι και θεϊκοί χαρακτήρες-Αξιοποίηση του μυθικού υλικού).
Γ. Η πολιτική σκέψη του Σοφοκλή.
Δ. Ο ρόλος του Χορού στις τραγωδίες του.
Ε. Η μορφωτική αξία των τραγωδιών του Σοφοκλή.
Στ. Η σοφόκλεια τραγωδία και η διαχρονική της επίδραση (ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία-θέατρο-κινηματογράφος-εικαστικές τέχνες-μεταφράσεις κ.ά.).