Από τα παιδιά του Α1 στο μάθημα της Ν. Γλώσσας ζητήθηκε να περιγράψουν με χιουμοριστική διάθεση τη μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο συνεχίζοντας τους στίχους που ακολουθούν και το έκαναν με το κέφι και τη φαντασία που χαρακτηρίζουν την ηλικία τους…
Ερέθισμα για έμπνευση
Στης καραντίνας τον καιρό πήρα απολυτήριο κι εγώ
από το δημοτικό, κλεισμένο σ’ έναν φάκελο!
Και το καλοκαίρι στο χωριό από όλους να ακούω
ότι είμαι πια μεγάλος, καιρός να σοβαρευτώ…
Και εγώ να απορώ και να μην κατανοώ!
«Τι περιμένετε από μένα;» τους μεγάλους να ρωτώ.
«Στο γυμνάσιο θα πας, διαγωνίσματα θα γράφεις,
εξισώσεις, φυσική κι αρχαία, σκέψου τι βαθμούς θα πάρεις».
Κι όταν πήρα τα βιβλία αμέσως μετά τον αγιασμό,
γέμισαν όλα τα ράφια, θόλωσε και το μυαλό.
Και στο πρώτο το τεστάκι, νάτο και το δεκαράκι,
μα γιατί αντί για χαρά, μαύρα τα ‘βαψε η μαμά;
Γάκη Μαριτίνα
Και με μάλωσε ο μπαμπάς
γιατί δεν είχα καλό βαθμό.
Όταν ήρθε η γιαγιά,
με πήρε αγκαλιά και μου έδωσε λεφτά
για να πάρω – και καλά – τετράδια πολλά …
Μου είπαν να συμμορφωθώ,
γιατί αλλιώς δεν έχει κινητό!
Γι’ αυτό κι εγώ διάβαζα,
δεν σήκωσα ούτε κεφάλι
κι ας με κορόιδευαν οι άλλοι.
Να και το πρώτο εικοσαράκι,
να και το πρώτο κινητάκι.
Γαλάνη Νίκη
Κάθε μέρα στο σχολείο και στο πρώτο το θρανίο
όλοι οι καθηγητές έχουν απαιτήσεις πολλές.
Διάβασμα και εργασίες, ερωτήσεις και απορίες
Τι να πρωτοθυμηθώ; Ένα έχω κι εγώ μυαλό!
Η καλύτερη όμως ώρα είναι το διάλειμμα,
χαρές, τραγούδια και φωνές και άλλοτε πάλι σκανταλιές.
Όλοι οι φίλοι μου μαζί να τριγυρνάμε εδώ και εκεί.
Η μαμά στο σπίτι, όμως, λέει πάντα
«διάβασε, θα έρθουνε οι εξετάσεις
και θα πρέπει εκεί να γράψεις όλα όσα έμαθες».
Σαν παιδί όμως εγώ τις γιορτές τις λαχταρώ,
για να μείνω λίγο σπίτι και για να ξεκουραστώ.
Καμάρα Εβελίνα
Και να σου και τα διαγωνίσματα
χωρίς να καταλαβαίνω πώς περνάει το απόγευμα
και όλα αυτά επειδή μεγάλωσα και πήγα στο γυμνάσιο.
Βαρέθηκα να κάθομαι στο γραφείο
αγκαλιά με το βιβλίο…
Και να έχω και τη μαμά:
«Διάβασε για να τα πας καλά».
Ευτυχώς θα πηγαίνουμε εκδρομές
και θα φεύγουμε με χαρές.
Ήδη την πρώτη τη χαρά
την έζησα δυνατά στον πρώτο μας περίπατο.
Και άντε μάθε των καθηγητών τα ονόματα
από το σχολικό το πρόγραμμα.
Το γυμνάσιο όμως μου αρέσει,
αν και το μυαλό μου τα ‘χει παίξει.
Κακιώρη Μαρία
Τώρα πια δεν πρέπει να μιλάμε,
αλλά μάσκα να φοράμε.
Στο διάλειμμα είμαστε μακριά
ο ένας από τον άλλον όλα τα παιδιά.
Τώρα που φοιτώ στο Γυμνάσιο εγώ,
ήταν να ζήσω και τον κορονοϊό…
Δε μου φτάνουν τα διαγωνίσματα,
ασχολούμαι και με τα κρούσματα!
Αλλά δε θα απογοητευτώ,
ποτέ δε θα το βάζω κάτω εγώ.
Θέλω να έχω αισιοδοξία,
γι’ αυτό πάω να διαβάσω Ιστορία!
Κουρεμάδα Παρασκευή
Γι’ αυτό κι εγώ την γιαγιά μου καρτερώ,
με λαχτάρα να τη δω για συμπαράσταση και υπεράσπιση.
Και αμέσως η γιαγιά μου λέει «μη μαλώνεις το παιδί,
έτσι έκανες κι εσύ.
Μικρό είναι, το δρόμο θα τον βρει».
Κι όταν η γιαγιά μου με ρωτά
«για πες μου, καμάρι μου, και ‘συ
ποιο μάθημα αγαπάς πιο πολύ;»
Χωρίς λεπτό να το σκεφτώ
περήφανα ορθώνομαι, με πονηρό χαμόγελο απαντώ
«το διάλειμμα, γιαγιά μου, αγαπώ».
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Σαμαρά Σταματία, ΠΕ02